Sopot

Najdłuższy w Europie drewniany pomost wcina się w morze na długość ponad 511 m. Powstały w latach 20. XIX wieku jest wizytówką Sopotu. To miejsce rekreacyjnych i zdrowotnych spacerów (stężenie jodu na częściach najdalej wysuniętych w morze jest dwukrotnie większe niż na lądzie). Na końcu molo znajduje się przystań jachtowa, której zadaniem jest także zabezpieczenie pomostu przed zgubnym działaniem fal i wiatru. Marina to miejsce prestiżowych regat oraz centrum żeglarskiego szkolenia dla dzieci. Zimą na skwerze Kuracyjnym u nasady mola czynne jest lodowisko.

Jeden z najciekawszych przykładów śmiałej współczesnej architektury. Budynek ten, nawiązujący do rysunków Jana Marcina Szancera oraz Pera Dahlberga, szwedzkiego rysownika od lat mieszkającego w Sopocie, to już niemal symbol miasta. Zajął pierwsze miejsce na popularnej liście 50 najdziwniejszych budynków świata, która została opublikowana przez portal Village of Joy. Obiekt znalazł się także na liście „miejsc z bajki” według BBC. Oddany do użytku w 2004 roku obiekt miał aż siedmiu architektów. Od swojego powstania jest jednym z najczęściej fotografowanych obiektów w kurorcie.

W 1975 r. zmodernizowana została kotłownia Szpitala Reumatologicznego, a dymiący komin obudowano i umieszczono na nim źródło światła. Początkowo zasięg wynosił 5 Mm (ponad 9 km). Pełnoprawny status latarni morskiej wieża uzyskała w 1977 r., kiedy to wydłużono zasięg światła do 31,5 km. Obecnie światło sięga do 13 km i formalnie obiekt nie jest już zaliczany do latarni morskich. Wysokość wieży to 30 m.

Pozostałość po istniejącym od VIII do X wieku umocnionym grodzie. Okolona potokami warownia położona jest na zalesionym wzniesieniu, na szczycie którego znajduje się otoczony wałami ziemnymi dziedziniec grodowy. Na Grodzisku znajdziemy pawilon wystawienniczo-edukacyjny, miniskansen, organizowane są tu festyny i spotkania edukacyjne, promujące historię i zabytki kultury wczesnośrednio-wiecznych Pomorzan.