Darłowo

Bogusław V wzniósł Zamek Książąt Pomorskich w II połowie XIV wieku, tworząc gotycką budowlę z kwadratowym planem i 23-metrową wieżą. Zamek był później rozbudowywany przez kolejnych gospodarzy, którzy dodali wschodnie i zachodnie skrzydła. W 1929 roku rozpoczęto adaptację zamku na muzeum, mimo braku konsultacji z historykami. Po II Wojnie Światowej przeprowadzono gruntowny remont z udziałem archeologów.

Dziś Muzeum prezentuje pomorską sztukę ludową, zabytkowe rzeźby drewniane, sztukę sakralną oraz współczesne dzieła. Sam zamek jest cennym zabytkiem, odzwierciedlającym klimat średniowiecza dzięki starannie odrestaurowanym pomieszczeniom.

W granicach Darłowa znajduje się 5 km plaż, które latem stają się popularnymi kąpieliskami morskimi. Rzeka Wieprza dzieli te plaże na dwie części: wschodnią i zachodnią. Plaża zachodnia, z widokiem na otwarte morze, idealnie nadaje się do kąpieli, jazdy na skuterach wodnych i nartach wodnych. Natomiast wschodnia plaża jest chroniona przez kamienny falochron, tworząc laguny, gdzie woda jest cieplejsza, co sprawia, że jest idealna dla rodzin z dziećmi i miłośników spokojnych kąpieli słonecznych.

Dla tych, którzy cenią ciszę i spokój, polecana jest plaża na wschód od tzw. „patelni", która rozciąga się aż do Jeziora Kopań. Najlepiej dotrzeć tam rowerem, aby uniknąć tłumów i hałasu.

Darłowo jest uznawane za całoroczną stolicę wędkarską Polski dzięki pobliskim, obfitującym w ryby łowiskom, zwłaszcza dorsza, zwanego królem Bałtyku. Codziennie z portu wypływają dziesiątki kutrów i łodzi, oferując wyprawy na połów ryb morskich. Każdy, kto chce przeżyć taką przygodę, z łatwością znajdzie miejsce na pokładzie jednego z lokalnych kutrów rybackich lub szybkich łodzi motorowych.

Wędkarzy można spotkać również wzdłuż bulwaru portowego nad rzeką Wieprzą, przepływającą przez Darłowo i Darłówko, w rejonie główek falochronowych oraz na plaży, gdzie uprawiają surfcasting, czyli połowy z brzegu. Darłowo i jego okolice są popularne nie tylko wśród wędkarzy morskich; rzeki Wieprza i Grabowa są znane z populacji troci, łososi, pstrągów i lipieni.

Najbardziej na wschód wysuniętą latarnią morską Wybrzeża Zachodniego jest latarnia w Darłówku, przy wschodnim falochronie u ujścia Wieprzy do Bałtyku.

Pierwsze wzmianki o niej pochodzą z 1715 roku, a obecny budynek z czerwonej cegły powstał w 1885 roku. Latarnia była modernizowana na przełomie XIX i XX wieku, a w 1927 roku wieżę podwyższono i dodano białą stalową kopułę.

Dziś latarnia ma 22 metry wysokości, a jej światło sięga prawie 30 km. Latem jest dostępna dla turystów. To jedyna latarnia w Polsce na planie prostokąta.